The Final Decision

            The arbitration trial court in Singapore had already studied the case about the dispute between BasesConversion and Development Authority (BCDA) and Camp John Hay Development Corp. regarding to the operation of Camp John Hay. Sooner or later they will release their final judgement about the case. The problem is, the BCDA President Arnel Casanova already claimed that  they already won over the case. To support his claim, his team made a press release saying that now they can takeover Camp John Hay.

            Anyway, this place is former American camp and it was converted into a tourism state from commercial, residential, recreational and ecological community. Many tourist love to go here because its offering a lot of adventure. You will find here the Tree Top Adventure, Bell House, Cemetary of Negativism, etc. The CJHDevCo already poured their funds to develop the place. They built here two world class hotels- the Manor and Forest Lodge and a lot of commercial and reacreational areas. Aside from that, the developer is protecting the nature. As a matter of fact, Camp John Hay is considered as the last sanctuary of pine trees in Baguio.

            The BCDA wanted to takeover the place from the investors for not paying their rental fee. But the investors denied it by saying that they are paying their obligation to the agency. They acquired 18 hectares, but they only operates in 4 hectares of it because BCDA is not issuing them a permit. So, how can they implement all of their plans, if they became a hinder with their operation?

            It is unfair if the BCDA will takeover all of their assets that they built. Hmm, maybe this is the reason why the agency is pushing the said takeover. Instead to push their personal interest, why don’t be cooperative to the developers. Next time, there are no investor would be interest to work with them because of their attitude. Unless they will give Camp John Hay to their allied investors. If this is the scenario, they are just serving for themselves and not to strengthen  Baguio Tourism.

            The future of Camp John Hay is will be based on the final decision of the arbirtration court. Hope that it would bring a good result; not only to one group, but also to the residence and local government of Baguio.

The Raw Statement of BCDA About Camp John Hay Issue

         The Bases Conversion Development Corp. (BCDA) headed by Arnel Casanova had made a press released that they will be taking charge of Camp John Hay in Baguio because the Court of Appeals in Baguio already made a decision favored with them. They also issued a notice to CJH Development Corp. to inform them about that decision. It means that sooner or later, they will leave Camp John Hay, they like it or not.

            CJH DevCo head Robert Sobrepeña didn’t took seriously the notice letter of BCDA. Their group firmly believed that the battle between them and the government is not yet finished. For them, this is just a dirty tactics and it is very farm from reality or just a wishful thinking of their opponent. BCDA should remember that their arbitration case in Singapore is not yet over. So, they should not make any conclusion that they already won. But whatever will be the result of the decision of the court, the CHJ DevCo is ready to accept it. As of now, they will not give it back the operation of Camp John Hay. For they already invested a lot of money to develop it. It is only natural that they will fight their rights until the end. They will just continue their job and that is to maintain their beautification project of Camp John Hay to attract more tourist. It is the problem of BCDA if they are not cooperating with them. As what the CJH DevCo knew, they contributes to the society aside from developing Camp John Hay, they are also giving a livelihood to the people of Baguio.

            The problem with our government, they are attracting investors to invest on their properties. After they get the trust of the investors, they are not giving the proper support to the private companies. This is also what happening in MRTC regarding to the MRT issues. Business partnership is a matter of give and take, but the government just want to earn money without giving consideration to the investors. Hmm, the public is wondering, do they have a personal grudge to Sobrepeña which is also a former head of MRTC? Hmm, just asking...

A Glimpse at Marikina Shoe Museum

               Every town in the country has their own landmarks like in Marikina City, one of their landmarks is the Marikina Shoe Museum that you will find in Brgy. San Roque, near in Kapitan Moy. The city is very popular with their shoe industry from now and then. As a recognition and fervent support of their local government, they established this museum in 1998.

                Marikina Shoe Museum has a small or limited space, but it has a second floor and it is full of memorabilias of famous personalities in the Philippines from the former president, vice President, government officials, celebrities, businessman and a lot more. Most of the shoes here are made of leathers but it has also a rubber shoes owned by the comedian Ariel Villasanta who is also a resident of Marikina. Of course, every shoe here has different sizes; it depends of the heights and body conformations of the personalities.  And for what I saw, the businessman tycoon John Gokongwei has a big foot.Hmm, why actress Mahal doesn’t donate her shoes? So, the museum will display it also. It could be the smallest shoes of an adult person. Joke only!

                Here in the museum, you will also see the different styles of shoes. It is not your typical shoes that you can wear from day to day basis. Maybe you can use it in any special occasion like fashion shows. The masterpieces have their own names like Sarimanok, etc. The design of a shoe designer Brian Tenorio is very unique because of its size and looks as well. If you wear this you should be careful if you don’t want to stumble while walking.

                Just a reminder, the caretakers of the museum are allowing visitors to take pictures except the shoe collection of Madame Imelda Marcos. The former first lady has more than 3,000 pair of shoes and 800 of them are becoming a display in the museum. You will be amazed with her shoes because it looks elegant. Madame Imelda was really a tall lady because the size of her shoe is 8 ½. Inside of the showcases of the shoes, Madame Imelda also have pictures with famous leaders in the world like Fidel Castro, Mao Tse Tong, Ronald Raegan, Robert Kennedy, Indira Gandhi, etc. It only shows how she was very powerful and influential lady during the regime of his husband.

                The items at the museum not only limited to shoes. They have also paintings, sofa curved like a shoe and even the statue of shoe makers. It only tells how rich the shoe industry of Marikina City.

Ongpin St.: A Business District in China Town

Binondo, Manila is the commercial center of some Filipino Chinese. They are many businesses that you can find here. You will see the rich culture of Tsinoy from foods, clothes and much more items. The most popular street is the Ongpin St.   

But not only with the Chinese blood are the costumers of Ongpin St. But also those people who want to experience the Chinese culture. This place is one of the best destination in Manila. Although the streets are not too wide and there’s always a heavy traffic.

While roaming at Ongpin Street, you will see a lot of Chinese restaurants that will fit to any budget you have. You may try how to use chopsticks when you’re eating. One of the best restaurant here is the President’s Restaurant. Their best selling products are shrimp dumplings. Sipao asado and many more. Besides restaurants, of course you can buy here original hopia where the ingredients come from China. You will also see many diffirent statues in Ongpin and one them is the dragon that symbolized about prosperity.

Ongpin is also known because there are many gold vendors here that selling pure gold. Most of their buyers are men who want to give special jewelry to their love ones. But of course, Chinese people love herbal medicines that’s why these are also available. If you want, you may find lizard powder. They said it is a medicine for those people who have asthma. But please, if there’s someone offering fake medicines. Don’t buy it because it is dangerous to our health.

Every Sunday evening, Ongpin will become a happier place because it seems there is always a party. The busy street becomes crowded. They are conducting a firework display; it seems that every Sunday is a new year.

Based on history, Ongpin St. Was named after by Don Roman Ongpin, a Chinese businessman who became an avid supporter of the guerilla group Katipunan during the Spanish revolution in 1896. He supported the group by giving financial assistant. There was also a story that he burned his own house and he gave the insurance proceeds to Gen. Emilio Aguinaldo. Even during American occupation Don Ongpin continued his advocacy which is to support the revolution. Because of his martyrdom, they made a statue of him that you can find besides Binondo Church.

Sa Ngalan ng Sindikato

     Iba-iba ang tawag sa mga sindikato na nag-uoperate sa bansa. Halimbawa, kapag ang modus ay may ipinapainom sa biktima ay natutulog ito at ninanakawan tinatawag itong ‘Atiban Gang.’ Kadalasan itong nangyayari sa mga motel. Ang atiban ay isang uri ng gamot na pampatulog kaya tinawag itong ganito. Pero paano kung ibang gamot naman ang ginamit?

                Martilyo Gang naman ang tawag kapag ang modus ay manghuholdup tapos pupukpukin ng martilyo ng mga kriminal ang eskparate ng kanilang mga biktima. Pangit naman kasi kung Pokpok Gang ang itawag sa ganito dahil alam naman natin na iba na ang magiging kahulugan nito. Karaniwang isinasagawa sa mga tindahan ng alahas. Mabilis nga naman nilang maisasagawa ang kanilang pakay. Kapag sa mall ang operasyon ay dun na lang sila bibili ng martilyo. Kapag malalaking tipak ng bato ang ipapasok nila sa mall malamang na hindi sila papapasukin ng guwardiya.

                Laglag Barya Gang naman ang tawag kapag ang modus ay may nilalag na barya para makuha ang iyong atensyon. Siyempre, likas na sa atin ang pagiging mabait kaya sasabihin natin ito sa nalalaglagan ng barya, “Boss, piso mo nahulog.” Pero di nito alam na may nandurukot na sa kanya. Hindi naman sila puwedeng tawagin na ‘Jose Rizal Gang’, ‘Emilio Aguinaldo Gang’ o Mabini Gang’. Unang-una, iba-ibang barya ang ginagamit nila. Maaaring ito ay piso, limampiso o sampung piso. Saka kapag ipinangalan pa sa partikular na bayani ay magiging kabastusan ito sa ating ating soberenya? Bakit kaya barya ang inihuhulog at hindi papel. Hindi kasi ito kumakalansing kaya’t di agad makakakuha ng atensyon. Ows, sige subukan mong maghulog ng isang libong piso ewan ko na lang kung may magtuturo pa rin. Baka imbes na makadale ay mawawalan pa sila.

            Ang salisi Gang naman, obvious sa pangalan pa lang alam mo na agad kung ano ang modus nila. Para silang mga palekero at palekera na malingat ka lang ay may kababalaghan nang ginagawa. Tamang-tama pala ang salisi dahil katunog ng kulasisi.

            Tinatawag namang Gapos Gang kapag ang modus ay nanggagapos ng kanilang mga biktima matapos nilang holdapin o nakawan. Pangit naman kung ang itatawag sa kanila ay Lubid Gang dahil para silang magbibigti o magsasampay lang. Palagay ko, ang kamag-anak nila ang mga Akyat-Bahay Gang na ang trip ay pumasok sa bahay ng may bahay. Kaya siguro tinawag na Akyat-Bahay ay dahil sa bintana sila dumadaan o kaya sa may hagdan. Paano kung wala namang hagdan dahil walang second floor ang bahay? Hindi rin sa bintana dumaan kundi sa mismong pintuan. Akma pa rin ba ang tawag sa kanila? Bakit hindi na langPasok-Bahay Gang o Limas-Bahay Gang dahil nanlilimas sila ng gamit nang may gamit. Pero mukha rin pangit kapag Limas Gang dahil para lang silang maglilimas ng tubig-baha.

                ‘Yung Dugu-Dugo Gang naman kaya tinawag na ganun ay dahil tumatawag sila sa mga naiwan na bahay at saka ibabalita nito na nabunggo raw si ganito. Nasa ospital daw ang kasama at kailangang maoperahan at kailangan ng pambayad. Ang tinawagan naman ay naniniwala kaya ang gagawin nga ay makikipagkita sa tumawag saka ibibigay nito ang pera. Pero okay kaya ang tawag sa kanila na Dugu-Dugo? Para lang kasi silang nagtitinda ng dinuguan o inihaw na dugo ng baboy. Dapat sa mga Dugu-dugo Gang ay pinapadugo ang ilong, eh. Mga loko kasi. Ano kaya ang masasabi ng Red Cross sa mga ito? Imbes kasi na magsipag-donate ng dugo ay ginagamit pa ang dugo para makapambiktima. Tsk, tsk.

                Buti pa ang mga Budul-Budol Gang medyo naiiba ang pangalan. Ano pa nga ba, sila ‘yung mga manloloko na papahawakin ka kunwari ng makapal na pera kapalit ng mahalagang bagay na nasa iyo. Para magtiwala ka ay ibibigay sa iyo kunwari ang tumpok ng tae, salapi pala. Sabay sisibat na lang bigla saka mo malalaman na naguyo ka pala. Ayan kasi nasilaw sa malaking pera kuno. Hmm, budul-budol, katunog ng bundol, lindol at saka ‘yung mabahong tubol.

               

                Ngayon, marami pang sindikato ang naglilitawan. Kung walang pangalan ang kanilang grupo malamang na may ibabansag sa kanila ang mga pulis at ang mga kagawa ng media. Siyempre, ibabase nila ito kung ano ang kanilang modus operandi. Kaya sa mga sindikato, sana naman kung mambibiktima kayo ay magpakilala naman kayo para may trademark. Hindi ‘yung kung anu-ano na lang ang ibabansag sa grupo n’yo. Ayaw n’yo ‘yun sisikat pa ang grupo n’yo? Iniisip pa tuloy ng iba na pare-pareho lang kayo ng grupo kahit iba-iba naman ang tumira.

I Love You, Idol!

  Idol. Maraming mga tao ang gumagamit na nito. Sa mga talent show na nga lang, may American Idol at kung anu-ano pang idol. Sa mga pulitiko, laging isinusunod ang kanilang mga pangalan sa salitang ito. Bukod sa kanila ay marami pa ang gustong maging idol.

    Bakit nga ba natin iniidolo ang isang tao gayung kauri lang din naman natin sila? Pare-pareho lang tayong nabubuhay at mamamatay. Pare-pareho lang ding dumudumi at iisa ang amoy ng utot, ‘íka nga ng ilan. Wala namang masama sa pag-idolo basta huwag lang sobra dahil nagmimistula na ito’ng isang panatismo. Lalabas na dios-diosan na ang  turing sa iyong kapwa tao dahil parang sinasamba mo na.

    Maaring iniidolo natin sila dahil mas matalino, mas talentado o mas mayaman sila sa atin. Sa maikling salita, mas superior sila kaysa sa atin. At ang mga nasa baba nila ay inferior. WTF! Paano kung ang lahat ng tao ay nabigyan ng pagkakataon na umasenso o maging mayaman? Malamang wala ring tumitingila sa kapwa nila mayaman. Maliban na lang kung mas mayaman sila. Pero tandaang hindi naman porke’t mayaman ay idolo na ang magiging turing sa iyo. Maaaring magkaroon ka ng pakiramdam na mas nakahihigit ka sa iba. Pero hindi nangangahulugan na igagagalang ka na ng lahat. Maaaring igalang ka kapag kaharap ka nila pero pagtalikod mo ay minumura-mura ka lang ng iba. Ang pagiging kupal at hindi kupal na rin ang magdi-determina kung karapat-dapat ka nga ba sa paghanga ng iba. Baka yumaman lang dahil sa galing magmonopolyo at hindi dahil sa kahanga-hangang paraan. 
  

    Kung talino naman ang pag-uusapan, nakakabilib talaga ang mga taong may taglay na katalinuhan. Pero hindi lahat ng katalinuhan ay mabuti dahil merong din talinong ginagamit sa katarantaduhan. Katulad ng ilang pulitiko natin na ang talino ay ginagamit sa korapsyon. Pero huwag masyadong pakabilib sa matatalino dahil maaari nila tayong maisahan. Hindi lahat ng pagpapasya ay dapat na iasa sa kanila. Dahil naniniwala ako na lahat tayo ay may kakayahang mag-isip para sa sarili natin. Ang buhay sa mundo naman ay hindi pataasan ng IQ at paramihan ng nalalaman. Dahil wala namang tao sa mundo na nalalaman ang lahat ng bagay. Kanya-kanya lamang tayo ng espelisasyon. May alam ako na hindi mo alam o alam mo na hindi ko alam. Ano ba ‘yun?

                        

                             Philippine Idol April Boy Regino

    Siyempre, hindi mawawala ‎na kaya tayo humahanga sa kapwa tao natin ay dahil sa mas maganda o guwapo sila sa atin. Natural na lang ito dahil iba talaga ang pang-halina ng mga may kaayang-ayang hitsura kaysa wala. Pero sabi nga, lahat naman ng tao ay may hitsura. Ýung iba nga lang ay ‘di mo maintindihan ang hitsura. Pero para sa mga nanay, walang pangit na anak lahat ‘yan ay guwapo at magaganda. Kapag nagsabi kasi ng pangit e ‘di parang pinintasan na rin nila ang kanilang mga sarili. Mas prayoridad ng lipunan ang may hitsura. Mas madaling matanggap sa trabaho ang may hitsura. Mas madaling makagaanan ng loob ang may hitsura. Mas madaling makakuha ng mangingibig ang may hitsura. At ang walang hitsura ay madalas na ma-itsapuwera!

  Kaya naman ang iba sa atin ay nagkandarapa sa pagsunod sa idolo nilang artista. Kulang na lang manghalik ng puwet dahil sa sobrang paghanga. Lahat ng palabas ng mga artista, mapa-pelikula man o telebisyon ay talaga namang tinututukan. Pasalamat na lang ang mga artista dahil mayroong mga tagahangang kagaya nila dahil kung hindi ay wala rin silang hanapbuhay. Kay sarap namang trabaho kumikita ka na tapos bidang-bida ka pa.

     Ayos lang siguro ‎‎yun dahil may pakinabang naman sila. Ang magbigay-aliw sa mga tao. Lalo na ngayon na samu’t sari ang ating mga problema. Panoorin lang natin sila ay malilibang na tayo. Kaya dapat pala paramihin pang lalo ang mga programa sa telebisyon na nagtatatampok ng mga artistang kumakanta at sumasayaw. Para naman magising tayo isang umaga na wala na tayong problema. Dahil lahat ng ating atensyon ay nasa kanila na. Pero tandaan na bawas-bawasan ang pag-idolo sa mga celebrity dahil baka mauwi pa ito sa obsesyon. Maging stalker ka pa ng wala sa oras. Kung hindi naman ay sumunod ka sa kasabihang ‘Kill your idol’. Katulad ng ginawa ng isang tagahanga ni John Lennon na binaril siya dahil sa sobrang paghanga.

    Paano kung ang lahat ng tao ay ipinanganak na pare-parehong maganda ? May pangit pa ba na hahanga sa mga may magagandang mukha ? Gayung hindi naman kayo nagkakalayo ng hitsura. Ang itinuturing nating namumukod-tangi ay magiging pangkaraniwan na lang. Hindi na attractive sa atin ang may mapuputing kulay gaya ng mga kaibigan nating mga Amerikano, Briton at iba pa. Karaniwan lang sila sa bansa nila pero pagdating dito sa atin ang iba ay nagiging modelo at artista pa. Malakas din ang dating sa atin ng mga may halong dugo. Half Pinoy/half Pinay? Hindi na rin mabibighani ang puti sa mga Pinay na may kayumangging kulay. Hay, natural alng yata sa atin na kung ano ang wala ay  ‘yun ang hinahanap o inaasam natin.

    Mabuti pa siguro na ang sarili na lang natin mismo ang maging idol. Tutal naman marami ang mga taong bilib na bilib sa sarili. Paano mga idol, babayu!

Tips on How to Become a Travel Blogger

 Are you dreaming to become a travel blogger? Because you think it is cool and a lot of fun. But it is not just easy to that; you have to consider some things before you fulfil that dream. Of course, you should ask yourself first if you’re already ready to travel to the places that you never see before. You should also know that you have a passion for travel. If yes, this will help you to ignite your desire. It is hard to do something if you don’t love it.

You don’t need expensive gadgets to become a travel blogger. Even camera cellphones could be use in your travel. Just make sure that it has a clear shot or else you’re just wasting your time. It is better if you bring lap top while you’re travelling. So, you can write faster what’s in your head.  Like what’s your first impression about the place. You could also make a research about the historical background of the place. Know why is it became a tourist attraction.

Of course, before you travel know the exact location of your destination. Not only that, know also where do you stay. If possible, choose the affordable hotel or just rent a transient house to save some money. If you have an extra budget, you could hire a tour guide. But if you don’t have excess money; just ask the locals there what are their beautiful places and how to go there.

When you’re mingle to the local, you should always be kind and respectful to get their cooperation. You should also know about their tradition like what kind of clothes they are wearing; what food they are eating and do they have a festivity? Like in Bacolod they have a Maskarra Festival. In terms of food; they are very popular because of their chicken inasal or roosted chicken.

Being a travel blogger has also a prize if you’re become a successful in this field. Not only because you will enjoy from travelling, but you would also earn some money from the advertisement in your blog. But of course, it depends to the volume of your traffic or if you have sponsors who are willing to pay you. There are times that you could stay at hotel for free and they would also shoulder expense your travel expenses. I knew also a travel blogger who had given a chance to travel in abroad because of his blog.

   

Burnham Park: A Great Place in Baguio City

              Burnham Park also known as "the mother of all parks" and one of the best parks in the Philippines. It has it's own mark and identity. Tourist love this park because of it's beautiful landscape and cold weather. Of course, you will find it in Baguio City that’s why the weather is really cool. That’s the difference of Burnham Park to the other parks.

            This is not just a typical park because it has a man made lagoon. You can rent a boat here for 100 pesos per hour. It's okay for them even if you’ll exceed for a few minutes. You can choose what kind of boat and designs that you want. While boating, it is good to feel the breeze of the wind. For sure, you’ll be relaxed with the atmosphere of the river. Don’t worry, it is easy to use the paddle of the boat. You don’t need a lot of effort when you use it.  

            Aside from boating, you can also have a picnic here. You can buy foods from the food stalls or to the vendor here. Name what you want and you will get it. You can also buy pasalubong for your friends and family. Either it is delicacies and souvenir items like the famous barrel man. If you have kids, they can also play kites here. The park will serve them as a playground. You just need to look after your child all the time if you don’t want them to lose or might confront an accident. We knew that children are so naughty.

            There's also a bike rental here. It is open for children and even to adults. All you have to do is to choose between single bike or a bike with sidecar. You can rent it for 50 pesos per hour.

           Of course, Burnham Park is also a perfect place for a romantic date. You don’t need to expense a big amount of money just to make your partner to be happy. We knew that park is a great place for lovebirds because aside from it is relaxing; you can also feel freedom from within. If you already went here, you know what I mean. But if you haven't been in here and have a plan to go in Baguio, don’t forget to visit Burnham Park to see one of the best place in Baguio City!

A Tour in Binondo, Manila

             Binondo is known as Chinatown or a Filipino-Chinese Community, but of course even pure Pinoy are welcome to their place. If you are here, you will feel that you’re in China because where ever you go you can see the trademarks of being Chinese. Like dragon designs which is a prosperity symbol among Chinese people. But you can find also a Catholic Church in the midst of Binondo.

            If you’re looking for different good or commodities; you can drop by in Ongpin St. This was named after Don Ramon Ongpin (1847-1912). He was known as a Tsinoy who helped the revolutionary movement during Spanish Era. He helped through giving financial assistance to the revolutionary movement. There was also a story that he burned his house just to get insurance. Then, he gave the money to the Filipino soldiers. As an honor to him, the Binondo people built a statue to remind them his greatness. Even he is not a pure Pinoy, his love for the Philippines was incomparable.

            By the way, Ongpin St. is a commercial district. There are many jewelry stores here, a favorite destination of women who loves gold. Men also are coming here to buy jewelry as a gift for their love on especially when they will get marry. Other people said that the jewelry here has high quality. Of course, we knew that gold is very expensive, make sure that you have enough budget if you want to buy here.

            Chinese are very superstitious people that’s why they are selling different lucky charm paraphernalia like crystals, Buddha figures, etc. But aside from being a shopping center, you can find also in Binondo some old Chinese restaurants, one of them is The Palace Restaurant. If you love Chinese delicacies, you can buy tikoy and hopia especially Eng Bee Tin, a very famous hopia brand in our country.

            When you visit Binondo, one thing for sure; you would learn about their rich culture or how the way they live. Binondo speak itself that they already reached a milestone compared to their old lives here in our country. From being a taho vendor, now almost of them are big-time businessmen.

Videoke Nagdudulot ng Noise Pollution

   Kung meron mang imbensyon na maganda sana pero naging masama ang epekto, walang iba kundi ang videoke. Bakit kamo? Dahil sa kantahan ay nagkakaroon ng hapi-hapi. Nagiging bonding ng magkakaibigan, magkakapamilya at magkaka-inuman na mahilig sa kantahan. Kapag sinabing musika ito ay nagsisilbing daluyan ng emosyon. Kaya naman maaaring magsaya at kumakanta ng tipong Dancing Queen o di kaya naman ay Let’s Get Loud. Siyempre, hindi mawawala ang mga emo habang kumakanta. Yun bang tipong ngumungoy na. Sa buka ng letra ng bibig ay may mga alaalang nakatago na sa pamamagitan ng kanta ay binubuhay kahit sa isip lang.

     Pero putsa naman dahil sa videoke na yan ay maraming bahay at buhay na nabulabog. Wala na kasing oras na pinipili. Puwedeng maagang-maaga pa lang makakarinig ka na nang ngunamangawa. Yun bang tipong ito ang gumigising sa iyo. Haist. Saka kung kailan oras ng pamamahinga ay ‘yun ang oras na gustong mag-ingay ng iba. Gusto mo na sanang matulog hayan at panay kantahan ng mga buwisit mong kapitbahay. Kung hindi nagsasalitan ay nagkakasabay-sabay pa. Aba’y bakit di na lang mag-organisa ng singing contest? Mga nagkakasapawan na, e.

    Sari-saring kanta ang naririnig mo, andyan ‘yung mga classic na tipong Tom Jones, Frank Sinatra, Matt Monroe at iba. Meron din na ang paboritong kantahin ay ‘yung mga double meaning gaya ng “Nilunok Ko Ang Lahat” at “Sisisirin Mo”. Depende na rin siguro kung saang henerasyon nabibilang ay ‘yun ang paboritong kantahin. May iba’t ibang rason din kung bakit ‘yun ang kinakanta. Maaaring ito lang ang alam na tono. Maaaring team song nila ng alaga nilang pusa o aso. Basta ang kanta ay makahulugan, binabalahura nga lang ng iba. Feeling mo tuloy ay parang gusto mong sisihin kung sino man ang nag-imbento ng  videoke. Hinihiling mo na sana ay hindi ito naging affordable sa masa. Para pailan-ilan lang ang may videoke sa bahay nila. Hinihiling mo rin na sana ay magkaroon ng batas na nagbabawal sa pagkakaroon ng videoke sa matataong lugar. Para naman hindi nabubulabog ang iyong katahimikan.

     Ang videoke ay dapat lang sa mga videoke bar na ang mga kumakanta ay mga G.R.O. at ang mga parukyano nila na malilikot ang mga kamay. Dapat ang videoke ay nasa loob lang ng karaoke room para kayo lang ng kasama mo ang magkakarinigan. Puwede mo pa itong i-record tapos patutugin mo ng malakas pag-uwi n’yo.  Ang videoke dapat ay nakapuwesto sa maiingay na lugar gaya ng palengke para masapawan ng ibang ingay. Hindi mo ganung mapapansin na may kumakanta pala. Ang videoke dapat ay nasa loob ng sementeryo para walang mabulabog na mga buhay. Ay, oo nga pala kahit sementeryo ay ginagawa ng tirahan ng mga tao ngayon.

    Pero kahit naman mawala ang videoke, hindi matitigil ang kantahan. Alam mo naman ang mga Pinoy pahawakin mo ng mikropono at siguradong kakanta na ‘yan. Babalik na lang siguro tayo sa pagkanta kung saan ay mayroon tayong gitarista. Gitarista nga lang ang laging bida kapag ganun. Baka mapagkamalan pang manghaharana dahil may dalang acoustic guitar. Kung hindi naman ay maririndi ka sa nakabibinging tugtugan. Buti sana kung ang tugtog ay pang-punebre na mellow lang. Eh, ‘di para kang idinuduyan sa kabaong nun. 

 Tandaan, hindi kumpleto ang kasiyahan kung walang kantahan. Kahit yung simpleng dahilan lang na wala kasing magawa. Kahit ikaw may mga sandali na bigla ka na lang napapakanta. Pero malayo naman sa kanila na ipinangangalandakan ang boses nila. Parang sa mga mall na open sa lahat ang pagkanta. Antimano may audience na agad. Malay nga naman natin ay may makadiskubre at bigla na lang maging internet sensation.  Pero dahil open sa lahat ay may mga umeepal na out from nowhere ay nagkakalat na nga todo bigay pa. Kinarir? Para tuloy gusto mo tuloy mangantyaw at paalisin ang epal. Pero siyempre, hindi mo kayang gawin yun dahil apektado ka naman masyado.

    Kung magpapakaasar nang husto ay lalabas pa na KJ ka. Sino ba naman kasi ang nagsabi na bigyan mo sila ng atensyon. Kunwari ay wala kang naririnig tulad ng ginagawa mo kapag sinisermunan ka ng titser mo o ng iyong nanay. Pero wala ka naman kasing magagawa dahil kahit magtakip pa ng tainga ay manunuot pa rin ito sa kalooban-looban mo. Baka nga ma-last song syndrome ka pa sa kinakanta ng iyong kapitbahay na may kakaibang bersiyon. Ayaw mo nun lumalabas pa ang kanilang pagiging creative dahil ang matinong kanta ay nagagawa nila ng bagong timpla. Yun nga lang hindi mo trip ang lasa dahil tipong nakakasuka.

    Mabuti pa sigurong batuhin mo ang bubong ng bahay nila. Ewan ko na lang kung hindi pa magsisipagtigil yan sa pagkanta. Ingat nga lang at baka may makakita sa iyo at ikanta ka na ikaw ang sumabotahe sa concert ng mga kontra-diva. Hindi ko naman sinasabing ang mga marurunong lang kumanta ang may karapatang kumanta. Siyempre, nasa demokratikong bansa tayo kaya kahit sino ay puwedeng kumanta. Kahit sabihin pa na hindi naman kanta ang ginagawa. Hindi rin naman puwedeng sabihin na tumutula lang. Dahil ang pagtula ay isang uri ng sining at magandang pakinggan dahil may ritmo. E, ang iba para lang kung hindi lasing ay para lang naaaning. Habang naiinis ka hayan at ang saya-saya pa nila. So, ang tanong bakit hindi ka makisama sa kanila. Isubo mo ang mic sa kanila isa-isa. Huwag naman, masyadong brutal ang ganun. Makising-along ka na lang kung kaya ng powers mo. Pero siguraduhin mo lang din na hindi ka nila kagaya kapag kumanta.

    Gustung-gusto kasi ng iba sa atin na ipinaglalakasan pa ang volume ng videoke. Kung ano ang lakas ng background music ay mas malakas pa ang kanilang atungal, pagkanta pala. Ipinaparinig pa nila sa buong looban o buong barangay. Ni hindi man lang naiisip na marami na ang sumasakit ang ulo at nagdurugo ang tainga. Pakiusap naman kung nakakainis pakinggan ang boses ay mabuting maglip sync na lang para di maaaburido ang mga makakarinig. Kung hindi naman ay magbalik-loob na lang sa banyo. Buong-buo pa ang dating ng boses dahil nakakulob. Pero kung hindi naman nahihiya at sanay na sa mga negatibong komento ay walang problema. ‘Ika nga, hayaan silang mamubrelema.  

    Kung hindi mapigilan ang pagkanta ay puwede namang hinaan ang volume ng videoke kasabay ng paghina ng boses. Pero siyempre mahirap ang ganun para saan pa ang mic kung mistulang bumubulong ka lang. Para namang gago kapag ganun. Baka mas gusto mo pang kausapin na lang ang sarili kaysa kumanta ng walang ibang nakaririnig. Para saan pa ang hilig sa pagkanta?

   Ang videooke nga naman ay isang malaking biro. Minsan ay nakatutuwa at minsan naman ay nakakapikon. Pero kahit ano pa siguro ang isulat ko ay hindi magbabago ang takbo ng mundo. Marami pa ring hahawak ng mikropono. Umaasang kahit paano ay mapalapakan mo...

An Open Letter to All Balasubas Jeepney and Konduktor Out There

   Walanghiya rin naman ‘yung konduktor na nasakyan ko na biyaheng Antipolo-Cubao. Sobra ang kahambugan ng taong ito. Gaya nang nakagawian na nila, ang sampuan ginagawang labing-isahan. Nakakaawa ‘yung isang babae na parang basura na pilit isiniksik. Halos malaglag na sa pagkakaupo. Nawalang saysay tuloy ang byuti niya. Sa kalagitnaan ng biyahe ay may isang bumaba kaya’t lumipat sa kabilang upuan ang babae. Mas makakaupo kasi siya roon. Nagpapasok ng sabit ang konduktor sa ¼ na puwet lang ang kasya. Kahit ano’ng usog ng mga pasahero ay walang mausugan. Kaya’t ang ginawa ng sabit na uupo sana ay bumalik na lang sa pagkakasabit.

    Sabi ng konduktor sa malakas na boses, “Walang pandikit ang upuan namin!” Nakuha pang matawa ng isang babae gayung nakakaasar nga ang konduktor. Baka akala niya nagdyu-joke lang ito. Panay bulong ng konduktor na animo’y natalo sa sakla. Maya-maya ay bumanat na naman ito at pasigaw niyang sinabi sa kanyang drayber na, “Sige, isagad mo ang preno...Ewan ko na lang kung di masalansan ang mga ‘yan sa unahan!” Nagpantig ang tainga ko sa narinig ko, biglang uminit ang ulo ko. Aba’y napakabastos ng isang ito, ah. Siyempre, may isang nag-react sa baliw na konduktor. Hindi na raw ito naawa sa babae eh muntik nang mahulog sa upuan. Saka wala na naman talagang uusugan. Tapos may mga sakay pang bata.

   Bumanat na naman ang gagong konduktor, “Dun kayo sa taxi sumakay kung ayaw n’yong masiksik!” Nayayamot lalo ang ale sumagot ito, pero mahinahon lang naman ang kanyang boses. Huwag daw silang ganyan. Alam naman nila na naghahapbuhay sila. Pero hindi tama ang ginagawang ito ng konduktor. Panay mura pa ng konduktor, “Putang ina puro malapit ang pasahero”. Nung bababa na ako, kung makapag-utos ang konduktor ng ‘bilis, bilis’ ay akala mo kung sino. Na para bang platoon leader ang nag-uutos. Kung di lang ako nakapagpigil ay makakaltukan ko ang isang ito. Kapayat na lalake, kung makaasta akala mo ay tigasin sa kanto.

    Hindi lang ito ang konduktor ang bastos sa mga pasahero. Meron din akong nasakyan na kapareho lang din nila ang biyahe. Mag-asawa ang drayber at ang kanyang konduktura. Katabi ng drayber ang kanyang labidabs. Kung makapagsalita ang babae ay daig pa si Matutenao Vangie Balan sa tinis ng boses. Pero malaki ito o matabang babae. Kung makipag-usap ay parating pagalit. May nagbayad sa kanya at humingi pa ng dagdag gayung ‘yun naman talaga ang pamasahe. Ibig sabihin, sobra kung maningil kaya’t sa buwisit ay bumaba na lang ang pasahero. Nakababa na ang babae ay putak pa rin ng putak ang babae na suportado naman ng drayber. Naninigaw din ito ng mga sumasabit sa dyip gayung puwede naman nila itong sabihin nang maayos. Baka naman mainit lang ang ulo ng mag-asawang ‘yun ng araw na ‘yun. Pero hindi eh, ilang beses ko na rin silang nasakyan.

    Tutal kabalbalan na lang ang pinag-uusapan, sabihin ko na rin ‘yung naging ugali na ng mga drayber na mag-cutting trip. Ginagawa nila ito para madagdagan ang kanilang kita. Nagmamadali ka pa naman tapos aabalahin ka nila sa pamamagitan ng pagpapalipat sa ibang sasakyan. Nagpipresinta pa babayaran ang pamasahe ng mga pasahero. Pero may mga pagkakataon na bigla silang humaharurot nang di pa binibigay ang pamasahe mo. Wala kang magagawa kundi ang magkamot na lang ng ulo.   

    Gaya nang nasabi ng ale, na hindi dahilan na naghahanapbuhay lang ang mga konduktor at drayber kaya umaasta sila ng ganito. Ano’ng sumakay sa taxi? Kung ganito sila, dapat ay di na rin sila bumibiyahe pa, di ba? Bakit ang init ng ulo nila ay ibinabaling nila sa pasahero? Nangangatuwiran sila na kaya nila pinagsisikan ang mga pasahero at kung bakit sila nagka-cutting trip ay dahil mahal na raw ang gas?  Alam naman nilang nakakainis na sila. Parang ‘yung ikinakatuwiran din ng mga gumagawa ng iligal ay dahil na rin daw sa hirap ng buhay. Kung magiging ganito ang katuwiran nating lahat sigurado na wala nang magiging kaayusan sa ating lipunan. Kaya sa mga balasubas na jeepney driver at konduktor, pumatas naman  kayo, yow!

Wow, May Chicks!

  Konserbatibo pa nga ba ang mga Pinay ngayon pagdating sa pananamit? Tumingin ka lang sa paligid at malalaman mo ang kasagutan. Kung dati-rati ay baro’t saya ang suot nila na animo‎‎’y si Maria Clara, ngayon kung hindi nakapantalon ay mga naka-short naman. Kung nakapalda man ay kapag nagsisimba na lang, kung hindi ay uniporme sa eskuwelahan o di-kaya‎ sa trabaho. Wala namang masama sa ganito. Ang masama ay kapag walang suot, scandal na ‎yun. Hindi naman nudist o di-kaya ay nakikiisa sa world topless day. Malayo naman ang ganun sa tinatawag na hubad na katotohanan. Nakapagbibigay pa nga ito ng ginhawa sa kanila. Kapag nakapalda kasi ay lagi na lang nakabantay kapag umiihip ang malakas na hangin. Kapag nakaupo naman sa dyip ay bawal bumukaka at baka masilipan. Sino’ng may sabi na lalaki lang ang mahilig sa ‘ipit-ipit’?

                Pero yung iba kung manamit ay sobrang iksi ng short o yung tinatawag na pekpek short. Dahil konti na lang ay sisilip na ang panti. Kahit tingnan ay di naman makukuha kundi matatakaw lang daw sila. Mapapansin mo pa na sinadyang pinaiklian ang short dahil itinupi ito. Buti sana kung maganda ang legs. Paano kung puro butlig? O maganda nga ang legs pero hindi naman bagay sa may suot? Kung hindi parang tingting ay parang palu-palo o pambabo naman ang hita. Patay tayo dyan! Dalawa lang naman ang reaksyon ng mga nakakakita, kung hindi mapapa-wow ay mapapa-ngiyaw. Pero kapag sumasakay sa dyip ay tinatakpan naman ng bag ang legs. At kapag  naglalakad naman sa kalsada ay panay hila pababa ng maiksing short. Baka nga sakaling humaba ang pekpek short.

               Pagdating sa damit siyempre, marami ang nagsusuot ng sleeveless. May magaganda ang balikat. At meron din namang legs na puro peklat. Kung lalaki ka ay ayaw mong madikit dahil mukhang magaspang ang balat. Kaya’t kung magsusuot ng ganito ay siguraduhing mooth ang skin. Para naman di nakakahiya kapag mayroong nakakiskisan. Ingat nga lang kapag nasa pampublikong sasakyan. Ang ganda nga ng skin mo pero baka nakalimutan namang mag-ahit ng kili-kili. Ang mga Pinoy pa naman ay turn off sa mga babaeng may buhok sa kili-kili. Hindi kagaya sa mga Pranses na in ang mga ganitong klase ng babae. Huwag nang gayahin ang ilang lalaki na nagsasando pa rin kahit nanggigitata ang katawan.

                Bukod sa sleevesless na yan ay mga babaeng sinasadyang magpakita ng cleavage ala-Maureen Larazabal, Ruffa Mae Quinto, Keana Reeves at kung sinu-sino pang artista na malalaki ang hinaharap. Asset nga ito pagdating sa mga babae dahil attractive sa lalake ang may malaking boobs. Kung ito ang gagawing pamantayan kawawa naman ang mga babaeng parang pigsa o pisat lang ang dibdib. Dibale bawiin na lang sa mukha kung may kaaya-ayang mukha. Pero ingat lang mga boobita, baka mamaya ay biglang may manggigil at hipuin ang papaya gayung hindi naman yan puwede pitasin. Pumutok pa yan kung sakaling may inilagay lang na silicon. Paalala ko rin sa may maiiksing damit na kita na ang pusod, huwag masyadong matagal ang exposure baka kabagin. O ka ba tiyan?

               Buti pa pala ang mga babaeng Muslim ay nagtatakip ng mukha pati na rin ang buong katawan. Naniniwala kasi sila na ang katawan ng babae ay ang asawa lang nila ang dapat na makakita. Hindi tulad sa iba na kung manamit ay nakikita na ang kuyukot. At pinagpipiyestahan ng tingin ng kalalakihan. Totoo naman ang ganito, pinagtitinginan talaga ang mga babaeng maiiksi ang short at palda. Nakabubuhay kasi ito ng dugo sa mga lalake lalo na nga kung wow legs. Kaya nga paboritong maglagay ng mga babaeng kinapos sa tela sa mga variety show para makapanghatak ng mga audience na lalake.

                Kaya ikaw girl bago ka magsuot ng maiiksing damit at short siguraduhin mo munang carry mo. At hindi ka maki-carried away kapag may sumisipol sa iyo. Wit-wit! Miss, puwedeng pa-canton?